جمع­آوری میکروجلبک یک فرایند دو مرحله­‌ای است که عبارتست از جداسازی  فاز مایع‌رویی از زی­توده (Biomass) یا فاز جامد که بعد از تولید انبوه  آغاز می­شود. هدف از این تحقیق جمع­آوری زی­توده (رسوب­دهی و یا لخته­سازی) میکرو­جلبک کلرلا با انعقاد الکتریکی و تعیین مناسب­ترین مقدار ولتاژ و آمپر جهت رسوب­دهی سلول­های میکروجلبک کلرلا می باشد. در مطالعه حاضر، امکان استفاده از روش انعقاد الکتریکی (الکتروفلوکولاسیون) برای برداشت زی‌توده میکروجلبک کلرلا از محیط کشت مورد آزمایش قرار گرفت. در این بررسی بعد از دوره رشد میکروجلبک( حداکثر ۱۵ روز) از ۶ تیمار و سه تکرار در بشرهای یک لیتری از سوسپانسیون میکروجلبک کلرلا با ولتاژهای ( ۵/۳، ۹، ۲/۱۴، ۹/۲۶،۴/۲۸ و ۸/۳۱) و آمپرهای متفاوت (۰۲/۰ ، ۰۶/۰ ،۱/۰، ۲/۰، ۳/۰ و ۴/۰)، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد سرعت لخته شدن میکروجلبک کلرلا با  افزایش آمپر و ولتاژ رابطه مستقیم داشته به‌طوری‌ که در تیمار با  آمپر ۴/۰ و ولتاژ ۸/۳۱  سلول‌ها ی میکروجلبک کلرلا شروع  به بهم چسبیدن و لخته شدن کردند. در این تیمار با توجه به آمپر و ولتاژ بالاتر نسبت به تیمارهای دیگر سرعت جداسازی  و جمع‌آوری سلول‌های میکرو‌جلبک (زی‌توده ) بیشتر و در زمان کوتاه‌تری از محیط کشت جدا شدند و در سطح آب شناور شدند; بدین صورت که  بعد از دو دقیقه  سلول‌های میکروجلبک کلرلا شروع به لخته شدن و بهم چسبیدن کردند و کل زمان تا جمع‌آوری کامل زی‌توده حدود ۱۴ دقیقه از سوسپانسیون خارج شده و تمام زی‌توده بصورت لخته  روی آب شناور شد، بقیه  آب کاملا شفاف و بدون میکروجلبک کلرلا بوده‌است. در صورتی‌که در تیمار با  ولتاژ ۵/۲ و آمپر ۰۲/۰ پایین تر بعداز ۵۴ دقیقه شروع به لخته شدن و بعد از ۲۵۸ دقیقه کل زی‌توده میکروجلبک کلرلا لخته و جمع‌آوری شدند. بین تیمارها و زمان‌های مختلف اختلاف معنی‌داری وجود داشت. میکروجلبک کلرلا پس از انعقاد الکتریکی در تیمارهای مختلف نشان داد که سلول‌ها در شرایط خوبی از نظر شکل قرار داشته و تفاوت قابل تشخیصی بین آن‌ها و سلول‌های غیر فلوکوله در زیر میکروسکوپ نوری دیده نشد. این تحقیق به روشنی نشان داده‌است که انعقاد الکتریکی روش موثر برای لخته‌سازی سلول میکروجلبک کلرلا بوده و از آنجایی که بازیابی زی‌توده میکروجلبک یک مرحله مهم در فرایند تولید زی‌توده میکروجلبک می‌باشد و هزینه قابل توجهی از تولید میکروجلبک را شامل می‌شود، این روش می‌تواند با هزینه بسیار پایین قابل اجرا باشد.

شناخت زئوپلانکتون‌های هر اکوسیستم آبی در مدیریت بهتر آن اکوسیستم بسیار موثر است و از آنجایی که زئوپلانکتون‌ها نقش انتقال مواد اولیه فتوسنتز شده توسط فیتوپلانکتون‌ها به سایر موجودات در سطوح بالاتر را دارند دارای اهمیت بسزایی هستند. این مطالعه نتیجه تحقیقی در سال ۱۳۹۱ است. در این تحقیق زئوپلانکتون از چهار استخر گرمآبی واقع در استان مازندران ، با موقعیت جغرافیایی “۱۲’۶۸ ˚۳۶  شمالی و “۷۶ ’۴۱ ˚۵۳ شرقی مورد مطالعه قرار گرفتند. هر یک از استخرها به مساحت ۳ هکتار و مستطیل شکل بودند که هر یک جداگانه از آب چاه آبگیری می‌شدند و تحت یک مدیریت قرار داشتند. نمونه‌برداری توسط تور با چشمه ۵۵ میکرون طی ماه‌های تیر، مرداد و شهریور، هر ۱۵ روز نمونه‌برداری شد و سپس در آزمایشگاه شناسایی، شمارش و اطلاعات داده‌پردازی گردید. در تحقیق حاضر ۶ گروه زوپلانکتونی شامل ۱ جنس Copepoda (پاروپایان)، ۹ جنس Rotifera  (گردان‌تنان) و ۵جنس Protozoa (آغازیان)، ۱ جنس Cladocera (انتن منشعبان)، ۱ جنس Mollusca  (نرمتنان) و ۲ جنس Cirripedia  (مژه پایان) شناسایی شد. بیشترین درصد گروه‌های مختلف زئوپلانکتون در استخرهای ماهیان گرمابی مربوط به Protozoa (44%)بود که مربوط به دو جنس Ciliata با میانگین تراکم ۷±۷/۸۵۴۴ (تعداد در متر‌مکعب)و Vorticella با میانگین تراکم ۰۵±۰۵/۵۱۲۸ (تعداد در مترمکعب)بود ولی از آنجایی‌که این گروه از نظر سایز و اندازه کوچکند لذا روتیفرها بیشترین زی‌توده را داشتند که ، Brachionus sp.غالب بود که ۶۵% کل زی‌توده به این جنس اختصاص داشت که نشان‌دهنده شرایط نسبتا مناسب تغذیه ماهیان در استخرها می‌باشد.